You want bread? Fuck a baker.

Ik ga er weer tegenaan. Volgens mij de derde keer in een korte tijd dat ik typ, maar niets aan te doen. Ik hou van mijn blog en laat het niet sterven, jullie hopelijk ook niet. We beginnen met een recensie van de magistrale jaren tachtig actiefilm 'To live and die in L.A.' van regisseur William Friedkin, bekend van horror klassieker 'The Exorcist'.

Kleine samenvatting van moviemeter:
"Richard Chance (William Petersen) en Jim Hart zijn vrienden en partners bij de Secret Service in Los Angeles. Als Hart vlak voor zijn pensioen wordt vermoord door de valsemunter Rick Masters (William Dafoe), zweert Chance wraak."

We hebben hier te maken met één van de betere wraakfilms uit jaren tachtig. Alle voor die tijd typerende filmelementen komen voor in de film: corrupte cops, criminele kunstenaars, decadentie, moderne dans en nog veel meer. Dat alles in een sfeervol geschoten film. Goede locaties en mooie decors. Alles is grimmig in de film. Niet alleen op beeld (mensen komen niet al te subtiel aan hun einde en de stad is een betonnen geasfalteerd beest), maar ook in personages zelf zijn bikkelhard. De titel van dit stuk is een quote van de 'goede' agent tegen zijn vriendin/snitch die hij ook nog eens blackmailt. Niemand is helemaal zuivere koffie in het naargeestige Los Angelas van Friedkin en de politie al helemaal niet.

Belangrijk onderdeel van de film, wat voor mij persoonlijk iig veel toevoegt, is de soundtrack van de New Wave band Wang Chung. Spannende muziek die je helemaal mees terug sleept in die jaren tachtig vibe. Tempo, melodie en opbouw zijn subliem en hebben als voorbeeld gediend voor veel huidige electro producers. Niet als torrent te vinden, maar op Ebay voor minder dan niets te krijgen.

Het nummer City of Angels is wat mij betreft de beste track van de soundtrack. Moet even op gang komen, maar gaat dan ook als een Japanse metro met vertraging:



Hier de opening sequence om jullie lekker te maken:


Af en toe op tv, maar ook te downloaden via hier:
Torrent.